چگونه اولین “روز زمین” از ضد فرهنگ سال 1960 متولد شد

در طول دهه 1960 ، صدها هزار جوان آمریکایی زندگی پایدار و راحت طبقه متوسط ​​را که والدینشان در سالهای پس از جنگ جهانی دوم ساخته بودند ، رد کردند ، به جای آن با روحیه شورش که تحت تأثیر تأثیر پایداری بر ملت قرار گرفت.

اما موهای بلند و ریش های مردانه ، شلوار جین آبی تنگ و تاج های گل برای زنان و استفاده گسترده از داروهای تغییر دهنده ذهن تنها قابل مشاهده ترین و به راحتی رد شده از علائم این ضد فرهنگی “هیپی” دهه 60 بود .

جنبشهای سیاسی و سیاسی رادیکال که خیلی از طرفداران آن از جمله جنبش حقوق مدنی ، جنبش مخالفت با جنگ ویتنام و – در اواخر دهه 1960 و آغاز دهه 1970 – جنبش محیط زیست ، بسیار تحول آمیز تر بودند .

رشد آگاهی محیطی

کتاب پرفروش راشل کارسون Silent Spring (بهار خاموش) ، که در سال 1962 منتشر شد ، بسیاری از آمریکایی ها را با اثرات مخرب ناشی از استفاده گسترده از سموم دفع آفات بخصوص DDT آشنا کرد. با ادامه دهه 1960 ، مردم بیشتر و بیشتر از تهدیدهای دیگر برای محیط زیست ، مانند انتشار خودرو ، نشت نفت و زباله های صنعتی آگاهی پیدا کردند.

تا سال 1967 ، دولت فدرال اولین قانون هوای پاک ، اولین استانداردهای انتشار گازهای گلخانه ای فدرال و اولین لیست گونه های در معرض خطر (از جمله عقاب طاس ، نماد ملی آمریکا) را تصویب کرده بود. این قوانین یک شروع بود ، اما آنها به اندازه کافی پیش نرفتند تا به مشکلات جدی زیست محیطی ملت بپردازند.

در ژانویه سال 1969 ، چاه Union Union در سانتا باربارا ، کالیفرنیا ، بیش از 11 روز بیش از 200،000 گالن روغن را به اقیانوس آرام ریخت. در ماه ژوئن ، نفت و مواد شیمیایی شناور بر روی سطح رودخانه Cuyahoga در اوهایو به شعله های آتش پرداختند . تصاویر چنین فجایعی ، که در سراسر کشور پخش می شود ، باعث افزایش خشم از وضعیت محیط زیست ، به ویژه در بین تندروهای جوان شد.

الهام بخش از جنبش ضد جنگ

علیرغم این آگاهی رو به رشد ، فعالان محیط زیست هنوز به عنوان یک جنبش واقعی تا اواخر دهه 1960 ، همانطور که حقوق مدنی و فعالان ضد جنگ وجود نداشت ، جمع شده بودند. این کمبود حرکت مدتها بود که گایلورد نلسون ، سناتور دموکرات و فرماندار پیشین ویسکانسین (63-1963) را که یکی از پرشورترین محیط زیست کنگره بود ، ناامید کرد. در طول سال های حضور در مجلس سنا ، نلسون نیز از قوانین حقوق مدنی حمایت کرده بود و به مخالفت با اختصاص بودجه برای جنگ در ویتنام رای داده بود.

در آگوست 1969 ، نلسون به کالیفرنیا سفر کرد ، جایی که در یک کنفرانس آب صحبت کرد و از صحنه نشت نفت سانتا باربارا دیدن کرد. در آن سفر ، وی توسط مقاله ای که در مجلهرامپارتز خوانده بود در مورد “آموزش های ضد جنگ” که در اواسط دهه 1960 در پردیس های دانشگاهی برگزار شد ، مورد تأثیر قرار گرفت. گرچه تدریس به عنوان یک تاکتیک ضد جنگ رها شده بود ، اما نلسون با آموزش آنها در مورد لزوم محافظت از محیط زیست ، توانایی خود را برای انرژی دادن به مردم – به ویژه جوانان – دید.

در 20 سپتامبر 1969 ، نلسون در سخنرانی در سمپوزیوم سالانه شورای محیط زیست واشنگتن در سیاتل ، اعلام کرد که قصد دارد یک بهار سراسر کشور را برای بهار زیر آموزش دهد. “من معتقدم که در این صورت همین جوانان این ملت در حال تغییر اولویت های این کشور در جنگ ویتنام و در حقوق مدنی و جو در زمان را می توان برای مشکل از محیط زیست نشان داده شده است” او گفت .

Grassroots Action و پشتیبان دو طرفه

برای عملی کردن برنامه خود ، نلسون به کناره در کنگره رسید و عضو کنگره جمهوریخواه پیت مک کلوزکی از کالیفرنیا شد تا به عنوان همیار خود در کمیته فرمان این رویداد خدمت کند. با وجود دیدگاههای محافظه کارانه دیگر ، مک کلوزکی یک متخصص محیط زیست متعهد بود که با جنگ ویتنام نیز مخالف بود.

در دسامبر 1969 ، نلسون دنیس هایز ، رئیس جمهور 25 ساله سابق دانشجویی در دانشگاه استنفورد را به عنوان هماهنگ کننده ملی آموزش محیط زیست ، به عنوان روز زمین در ابتدا شناخته شد. با بودجه تنگ ، هیز استخدام کارکنان کوچکی از داوطلبان ، که بسیاری از آنها دانشجو هستند ، برای آمدن به واشنگتن دی سی و هماهنگی رویدادهای روز زمین در مناطق مختلف کشور.

در بخش بزرگی از این فعالان جوان متعهد متعهد ، اولین روز زمین در 22 آوریل 1970 اتفاق افتاد. در نیویورک ، 250،000 نفر از خیابان Fifth Pest سیل زدند ، پس از اینکه شهردار جان Lindsay موافقت کرد که بین 14 و 59 خیابان ها ترافیک را ممنوع کند ، تمام راه تا پارک مرکزی. در میامی ، هواداران یوجین مک کارتی ، نامزد انتخابات ریاست جمهوری ضد جنگ در سال 1968 ، یک تقلید از رژه نارنجی بالی به نام “رژه مرده نارنجی” برگزار کردند.همانطور که آدام روم در کتاب خود به نام نبوغ روز زمین روایت می کند ، یکی از شناورهای این رژه مجسمه آزادی را پوشیده از ماسک بنزینی قرار داده بود که روی پایه های ساخته شده از زباله ایستاده بود.

تأثیر ماندگار روز زمین

اگرچه این رویدادهای شهری بزرگترین پراکندگی مطبوعات را به وجود آورد ، اما تأثیر واقعی روز زمین از بیش از 12000 رویداد پراکنده در سراسر کشور و با حضور حدود 20 میلیون آمریکایی رخ خواهد داد. بسیاری از آنها در دبیرستان ها و دانشکده ها برگزار می شدند و بیش از 35000 سخنران داشتند ، از دانشمندان گرفته تا خوانندگان محلی تا اعضای کنگره ، که برای روز تعطیل بود.

موفقیت روز زمین کمک کرد تا فعالیت های با تأخیر طولانی در واشنگتن به نمایندگی از محیط زیست انجام شود. فقط هشت ماه بعد ، کنگره اجازه ایجاد آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) را صادر کرد و در دهه 1970 شاهد تصویب لوایحی از محیط زیست از جمله قانون هوای پاک1970 ، قانون آب پاک 1972 و قانون گونه های در معرض خطر بود. سال 1973

در همین زمان ، دانشکده های سراسر کشور برنامه هایی برای مطالعات محیط زیست با هدف مهار موج انرژی جوانی برای آینده ایجاد کردند. زیست محیطی ممکن است به عنوان یک نیروی ضد فرهنگی آغاز شود ، اما روز زمین آن را به یک جنبش تبدیل کرد.