اهمیت آموزش و تعلیم از نظر استراتژی صلح جهانی

ساختن جوامع صلح آمیز، عادلانه و پایدارتر با آموزش آغاز می شود. این در حالی که تحت تأثیر سلامت و محیط زیست قرار می گیرد، بر تمام جنبه های زندگی روزمره و چشم انداز کلی ما تأثیر می گذارد. در چشم انداز جهانی از بدتر شدن تغییرات آب و هوایی، عقب نشینی دموکراتیک، نابرابری های مداوم، افزایش تبعیض، سخنان نفرت انگیز، خشونت و درگیری، می تواند ابزاری برای رسیدگی و پیشگیری از این مشکلات در آینده باشد. و همچنین می تواند یک سرمایه گذاری بلندمدت با افزایش بازده در صورت شکل گیری و به کارگیری موثر باشد.

توصیه جدید یونسکو در مورد آموزش برای صلح و حقوق بشر، تفاهم بین المللی، همکاری، آزادی های اساسی، شهروندی جهانی و توسعه پایدار، که معمولاً به عنوان توصیه در مورد آموزش برای صلح، حقوق بشر و توسعه پایدار شناخته می شود، یک سند راهنمای برجسته است که تعریف می کند که چه چیزی در آموزش و از طریق آموزش برای دستیابی به این اهداف باید تکامل یابد.

5 نکته کلیدی در مورد اهمیت آموزش

1. آموزش باعث افزایش اعتماد به نفس و خوش بینی می شود.

در اوایل سال 500 قبل از میلاد، کنفوسیوس این ایده را بیان کرد که آموزش باعث تقویت اعتماد به نفس می شود. اعتماد به نفس باعث ایجاد خوش بینی می شود. خوش بینی باعث ایجاد آرامش می شود. اعتماد به نفس، اعتقاد به توانایی فرد برای دستیابی به موفقیت و احساس اطمینان از خود است.

کسب دانش عامل مهمی در افزایش اعتماد به نفس فرد است. زیرا افراد را قادر می سازد تا حس موفقیت را تجربه کنند، شجاع تر شوند و به روش های پیش بینی نشده رشد کنند. این حس اعتماد به نفس و خودباوری سپس انگیزه و خوش بینی را شعله ور می کند. این همان چیزی است که کنفوسیوس از آن به عنوان امید یاد می کند، تلاش برای صلح.

2. آموزش درها را باز می کند.

بدون شک، کسب آموزش متمرکز بر صلح به طور مستقیم به بهبود کلی کمک می کند. این امر چشم انداز حرفه ای فرد را در بر می گیرد، گزینه های شغلی را افزایش می دهد و احتمال کسب درآمد بهتر را افزایش می دهد. آرزوهای دست نیافتنی قبلی، مانند دنبال کردن حرفه پزشکی یا حقوق، اکنون در محدوده امکان دخترانی است که در روستاهای دوردست ما با آنها همکاری می کنیم.

با ایجاد این حرفه ها، افراد زیادی به شهرهای خود باز می گردند تا به رفاه اقتصادی خود کمک کنند و به خانواده های خود کمک کنند و اغلب از هماهنگی حمایت می کنند.

3. فقط آموزش می تواند فقر را ریشه کن کند.

حالتی دائمی از ناراحتی، سوء تغذیه و اضطراب را بدون اطلاع از منبع یا قطعیت وعده غذایی بعدی خود تصور کنید. این دلهره اغلب باعث خشم و خشم به پرخاشگری می شود. ترکیبی از آموزش، به ویژه هنگامی که با آموزش فنی همراه باشد، به طور تجربی برای کاهش فقر نشان داده شده است. یکی از محرک‌های کلیدی در پس دستیابی به صلح، آموزش است. آموزش باعث دانش، اقتدار، حفاظت، ثبات و آرامش می شود.

4. آموزش باعث کاهش تروریسم و ستیزه جویی می شود

یک نظرسنجی توسط دانشکده سیاست عمومی دانشگاه مریلند انجام شد. این نشان داد که زنان با سطح تحصیلات پایین تر تمایل بیشتری به حمایت از ستیزه جویی و تروریسم دارند. به تعبیری فقدان آموزش و دانش منجر به شکل گیری این نوع گروه های خشن در نقاط مختلف جهان می شود. بنابراین، آموزش بین المللی که وحدت و صلح جهانی را ترویج می کند، نیاز روز است.

برعکس، زنان با سطوح تحصیلات بالاتر کمتر از مردان تحصیل کرده از چنین ایدئولوژی‌هایی حمایت می‌کنند. اگر زنی با آن مخالفت کند، شاید بتواند شوهر، فرزندان، بستگان و اعضای جامعه خود را متقاعد کند که از حمایت آنها خودداری کنند.

5. آموزش همدلی، احترام و بردباری را پرورش می دهد

کنوانسیون‌های حقوق بشر اعلام می‌دارند: «آموزش و پرورش باید کودک را برای زندگی مسئولانه و مشارکت مؤثر در یک جامعه آزاد با روحیه تفاهم، صلح، بردباری، برابری جنسیت‌ها و دوستی بین همه مردم، گروه‌های قومی، ملی و مذهبی و افراد آماده کند. منشاء بومی.»

اهمیت آموزش در زندگی ما در این واقعیت نهفته است که ساعاتی که در مدارس، کالج ها یا هر موسسه دیگری می گذرانیم، ارزش های زندگی را به ما می آموزد. این ارزش ها شامل احترام به دیگران، همدلی و تحمل نسبت به انسان ها و سایر موجودات است.

کلمات پایانی

آموزش صلح برای همه اساساً بر اساس اصول اصلی عدم خشونت و عدالت اجتماعی استوار است. عدم خشونت با حمایت از اصولی مانند به رسمیت شناختن حقوق بشر، ترویج آزادی و پرورش اعتماد نشان داده می شود. عدالت اجتماعی با به کارگیری مفاهیمی مانند برابری، مسئولیت و همبستگی حاصل می شود.

برای دستیابی به این اصول، برنامه‌های آموزش صلح در سرتاسر جهان به مجموعه‌ای از موضوعات می‌پردازند. موضوعات دربرگیرنده خشونت پرهیزی، راهبردهای حل تعارض، دموکراسی، خلع سلاح، برابری جنسیتی، حقوق بشر، نظارت بر محیط زیست، دانش تاریخی، توانایی های ارتباطی مؤثر، همزیستی، و تقویت تفاهم بین المللی و پذیرش تنوع است.